De artikelen van de Volkskrant en de NRC: een analyse

Vorige week verschenen twee artikelen. Het eerste artikel uit de Volkskrant ging over Joris Demmink en het tweede artikel betrof een interview met de advocate van Hüseyin Baybaşin, Adèle van der Plas. Ik had niet bepaald zin om twee kranten te gaan kopen voor deze twee artikelen. Verder wilde ik ook geen geld online uitgeven voor deze twee artikelen. Tja, ik ben gierig, maar ik wist niet wat ik qua kwaliteit kon verwachten van deze artikelen. De website Het Haagse Complot heeft gelukkig wel de artikelen ingescand en online gezet, waarvoor mijn dank. Hierdoor ben ik nu in de gelegenheid om een analyse van de inhoud van deze artikelen te maken. 

Het artikel in de Volkskrant over Joris Demmink

Het artikel in de Volkskrant werd geschreven door Toine Heijmans en Elsbeth Stoker. Het artikel begint met een uiteenzetting over de (privé)persoon Joris Demmink. De echte kenner wist al het nodige over de persoon, maar toch zijn er een paar dingen die ik nog niet wist over Joris Demmink. Ik wist bijvoorbeeld niet dat hij koos voor een carrière bij de overheid omdat hij geen speelbal wilde zijn van investeerders. Verder las ik in het artikel dat hij toch boos is om de aantijgingen, maar dat hij er zakelijk mee omgaat. Als deze aantijgingen niet waar zijn, waarom heeft Joris Demmink dan niet eerder voor de aanval gekozen in de vorm van juridische procedures? Een ieder ander zou al heel snel in actie zijn gekomen om een eind te maken aan deze aantijgingen. Wat ik interessant vond is dat Joris Demmink op zijn dertigste uit de kast kwam als homoseksueel. Dat snap ik gezien de tijdsgeest toen wel, gezien de acceptatie toen van homoseksuelen.

Het Katholiek Nieuwsblad kwam er in dit artikel niet echt zo goed van af, omdat zij door de mensen uit de omgeving van Demmink worden omschreven als ultraconservatief en homofoob. Dit is een geval van op de man spelen (het Katholiek Nieuwsblad is ultraconservatief en homofoob) in plaats van op de bal te spelen (zijn de beschuldigingen aan het adres van Joris Demmink waar?). Het gaat mij helemaal niet om de geaardheid van Joris Demmink, maar om de ernstige beschuldigingen tegen hem. Iemand die een dergelijke functie bekleed moet namelijk van onbesproken gedrag zijn en ook niet chantabel zijn. Ik geef toe dat het gedachtegoed van het Katholiek Nieuwsblad mij niet erg aanspreekt, maar in de kwestie rondom Joris Demmink zijn zij een van de weinige media die uitvoerig berichten over de kwestie Joris Demmink. In het artikel wordt verder gerefereerd naar de relatie van Joris Demmink en de affaire die hij had in de jaren tachtig met een Tsjechische jongeman in de twintig. Verder werd er in het artikel ingegaan over de mogelijke persoonsverwisseling tussen die ene veroordeelde ambtenaar met de naam Joris F. en Joris Demmink die wordt geopperd door de omgeving van Joris Demmink. Als die twee journalisten die het artikel hadden geschreven hun huiswerk goed hadden gedaan, dan waren ze erachter gekomen dat in Netwerk van 20 april 1998 het ging over twee Jorissen. Joris F. was een klant van een bordeel (gerund door Henk S) in de kubuswoningen in Rotterdam waarin kinderprostitutie plaatsvond en die hoge ambtenaar van justitie die klant was van Lothar G. en aan wie werd gevraagd om een kind over de Poolse grens te smokkelen was weer een andere Joris. Even navraag doen bij Martin Froberg en Roelf van Til (de twee Netwerk-journalisten van destijds) had geen kwaad gekund. 

Tot mijn grote verrassing las ik dat oud-minister van Justitie Frits Korthals Altes het had over een fout van Joris Demmink. Die fout betrof de rol van Joris Demmink die in 1981 het welbekende rapport van majoor Koen Koenders over de Nederlandse rol bij de Sergeantencoup in Suriname verkeerd inschatte. Het rapport verdween vervolgens in een la en de minister van Defensie werd niet ingelicht over het rapport. Toch wel mooi dat dit punt wel werd opgenoemd, aangezien niet heel veel mensen weten dat Joris Demmink een cruciale rol speelde bij het in de doofpot stoppen van de Nederlandse rol bij de Sergeantencoup in Suriname. Dit is iets waar ik al een paar blogs op aan het hameren ben. 

Ik heb heel sterk de indruk dat Joris Demmink zijn naaste omgeving heeft aangestuurd voor een charmeoffensief. Het lijkt er veel op dat Joris Demmink wil laten zien voor het grote publiek wie hij in feite is. Dit artikel was gelukkig niet zo erg als de column van Lidy Nicolasen over Joris Demmink, maar ik heb toch sterk het gevoel dat het tweetal die het artikel hadden geschreven toch op een paar punten beter hun huiswerk hadden kunnen doen. De vraag is hoe sterk Joris Demmink blijkt te zijn nadat op de eerste dag van het getuigenverhoor in de zaak Roestige Spijker een getuige onder ede bij zijn verklaring cq beschuldiging blijft dat hij is misbruikt door Joris Demmink. 

Het artikel met een interview met Adèle van der Plas
In dit artikel met een interview met Adèle van der Plas zie ik toch een paar dingen terugkomen die ik best interessant vind om te noemen en die soms niet relevant zijn voor dit stuk. Ik wist bijvoorbeeld niet dat Adèle van der Plas advocate was van de groep religieuzen die ayahuasca (wat volgens de Nederlandse strafwet drugs zou zijn) voor hun religieuze rituelen gebruikte. Ik had de arresten hierover wel bij het vak Staatsrecht gelezen. In het interview wordt onder meer ingegaan op de veroordeling van Hüseyin Baybaşin tot levenslang. Naar mijn mening is deze veroordeling nogal dubieus te noemen, omdat het zeker niet valt uit te sluiten dat het bewijs niet waterdicht is. Het is mij daarom een raadsel dat hij nog in de cel zit. Als iemand tot levenslang wordt veroordeeld dan moet het bewijs waterdicht zijn. Er moet 100% zekerheid zijn dat diegene het daadwerkelijk gedaan heeft. In deze zaak zijn er sterke aanwijzingen te vinden dat er mogelijk een onschuldig iemand vastzit. Neem bijvoorbeeld de bandopnames. De technologie om er mee te rommelen was destijds gewoon aanwezig. Adèle van der Plas heeft het over de complotdenkers. Ik vind dit een heel vies woord om eerlijk te zijn. Het gaat gewoon om mensen die anders denken dan anderen. Dit wil nog niet zeggen dat alle mensen zo denken. Ik zie ook wel eens gekke theorieën naar voren worden gebracht in de zaak van Joris Demmink, maar dat wil nog niet zeggen dat ik of andere mensen daarachter als een front staan. Je kunt geen mensen op een hoop gooien. Aan de ene kant snap ik haar wel. Ze kan voor haar zaak zulke mensen als kiespijn missen. Als advocate wil zij het via de juridische weg doen. Dit duurt wel langer, maar ze speelt dan wel het spel volgens de geldende spelregels. Ik sta achter haar opvatting dat de zaak Joris Demmink (met de nadruk op goed en grondig) moet worden onderzocht, maar of dit gaat gebeuren is de grote vraag. Zal Joris Demmink ooit strafrechtelijk worden vervolgd? Ik wil verder graag weten wat de rol was van Joris Demmink in de IRT-affaire. Dit is ook een dergelijk vraagstuk die nooit tot op de bodem is uitgezocht in mijn ogen.